Net als baby's  hebben pups de neiging alles met hun mond te onderzoeken. Daarbij kunnen ze flink hard bijten of kauwen. Wanneer dan onze handen of enkels het onderwerp van onderzoek zijn, zijn we daar niet blij mee. Voor kleine kinderen is het vaak een reden om angstig in snikken uit te barsten. Gelukkig kunt u dat bijtgedrag in goede banen leiden...

tekst met toestemming overgenomen uit: Contact-blad Kynologenclub Roermond-Echt e.o. / de foto's zijn van ons "v.d.Turfhoeve" D- en E-nest.

De pup moet oefenen!

Buiten de diepe behoeft om alles met hun mond te onderzoeken,hebben pups nog een reden om overal op te kauwen; het wisselen van tanden en kiezen. Kauwen lijkt de pijn wat te verachten en daarom kauwen pups graag op van alles en nog wat. Pups wisselen vrij constant, vanaf een week of drie, tot aan een maand of vijf à zes. Een lange periode, waarin er behoorlijk wat schade aan uw inboedel kan ontstaan...

Het jachtinstinct moet worden geoefend..

Klik op bovenstaande foto voor een leuk Filmpje:  de "Jacht" op de handveger.

Pups en jonge opgroeiende honden oefenen hun jachtinstinct op alles wat beweegt. In de vrije natuur jagen ze elkaar achterna. En vlinders, vogels en reptielen. Alles wat beweegt en niet op hen afkomt is een prooi. Alles wat snel beweegt moet nagejaagd worden. En wat valt er bij ons nu helemaal te beleven? Niets anders dan wapperend wasgoed aan de lijn, wapperende broekspijpen en jaspanden. En wat dacht u van rondrennende, schreeuwende kinderen? Die zijn als alternatief voor een vluchtend konijn zo gek nog niet. En een ongeduldig wiebelend been? Ook best inspirerend voor een pup die niets anders heeft in deze mensenwereld om zijn jachtkwaliteiten te oefenen! Een onderdeel van de jacht is aanvallen en bijten. Niet vreemd dat een klein kind in snikken uitbarst als dat kleine wolbaaltje het achtervolgt en met wilde sprongen te pakken neemt.

Omgekeerd ; kunt u zich voorstellen dat trekken aan de staart of vallen over de hond kan leiden tot een bijtreactie van de hond?! Als pups elkaar bijten of in elkaars vacht hangen, wat natuurlijk een leuk spelletje is, en dat gaat te hard, dan kermen ze om aan te geven dat het pijn doet. En soms bijten ze terug. Dat is volstrekt normaal. Maar als een jonge hond ons kind bijt omdat het de hond per ongeluk of uit onwetendheid pijn doet, noemen we hem vals. En inderdaad kan de omgang met kinderen op den duur leiden tot agressief gedrag als die omgang gebaseerd is op onbegrip, pijn en plagen.

Mopper niet, maar zorg voor alternatieven.

Voorkómen is beter dan genezen, dat gaat al helemaal op in dit soort gevallen. Hoe minder u op uw pup of opgroeiende jonge hond hoeft te mopperen of hem iets hoeft te verbieden, hoe beter. Met een beetje begrip voor hoe de wereld van een pup werkt en met wat moeite, kunt u heel veel problemen voorkomen. De pup leeft noodgedwongen in onze mensenwereld, we zullen dan ook  moeten zorgen dat hij zijn natuurlijke behoeften kan uitleven. Want enkel het onderdrukken van die behoeften leidt tot helemaal niets dan tot stress.

Resumerend;

Pups moeten leren hoe hard ze wel of niet mogen bijten. Door ze alternatief speelgoed te geven en ze af te leiden als ze op verkeerde dingen willen kauwen, is het niet nodig om op ze te mopperen. Kinderen moeten zich rustig gedragen in de omgeving van pups (en ook van volwassen honden!), omdat wilde bewegingen jachtdrift uitlokken. En bijten is daar nu eenmaal een onderdeel van.

Voorkom bijtgedrag;

Zorg voor afleiding en speeltjes die de behoefte tot kauwen bevredigen. Door gek te doen en te jubelen en door te zorgen dat u net iets sneller bent dan de pup bij het pakken van speeltjes, is het heel gemakkelijk om hem te laten merken dat die speeltjes heel belangrijk zijn om te hebben. Zo maakt u de pup gehecht aan zijn eigen speelgoed en lopen uw meubilair en kledingstukken minder gevaar. Bijt de pup een keer te hard roep dan hard "AUW" en kijk hem strak aan. Pups leren van elkaar op dezelfde manier dat ze te hard bijten. Ze weten nog helemaal niet wat hard of zacht is en de reden waarom ze zulke vlijmscherpe tandjes hebben waar ze in feite niets aan hebben, is waarschijnlijk alleen maar om zo snel mogelijk te leren hoe hard ze mogen bijten. Het kermen van een "slachtoffer" maakt ze dat heel vlug duidelijk. Straf de pup niet als hij te hard bijt, want dat kan bij een wat dominant puppy agressie uitlokken, en een bang puppy wordt alleen maar onzeker, en kan op den duur angstagressie gaan vertonen. 

Leer de pup om eten zachtjes aan te nemen door hem uw gesloten vuist voor te houden en vervolgens uw hand te openen om het lekkers te geven. Bijt hij te hard, sluit dan uw vuist weer; "helaas... zulk gedrag levert je niets op". De pup zal al snel begrijpen wat u bedoelt. Voer hem desnoods de hele maaltijd op die manier. Dan leert hij niet alleen dat zachtjes aanpakken veel meer oplevert dan snel weggrissen, maar zo leert hij meteen ook dat hij afhankelijk van u is. Daardoor zal hij zorgvuldiger met u omgaan.

Zorg dat spullen die toch onweerstaanbaar aantrekkelijk blijken, buiten bereik staan. Ooit zullen ze hun aantrekkingskracht op de pup verliezen en kunt u ze weer op hun plaats zetten. Zorg dat kinderen zich rustig houden als de pup in de buurt is. Rennen en wilde bewegingen maken een pup bang, of inspireren hem tot wilde bijtspelletjes. En beide emoties zijn ongewenst als reactie op kinderen.

Geef de pup de aandacht als hij rustig is, en juist niet als hij opgewonden is. Anders biedt zijn opgewonden gedoe voor u het weet zoveel voordelen, dat hij die stemming als heel succesvol voelt, waardoor u een overactieve hond creëert.