"Pappazon" en
"pappa" waren je koosnaampjes. Een lieverd, "eitje"
noemde het vrouwtje je wel eens.Jouw geweldige Newfoundlanderkarakter
zien we terug in je zoon Ferro en je kleinzoon Nonino. Een heerlijkheid van een hond. Uitermate tolerant en
geduldig. Intens genietend van aandacht en lijfelijk contact. Wat kon je
doodstil zitten te genieten als er kinderen aan je zaten te friemelen...
Zwemmen was je lust en je leven, wat een feest als je mee ging varen,
dat betekende natuurlijk ook zwemmen en wel eens een stukje HARD varen.
Heerlijk vond je dat! Jij had zeebenen.
Op de show een echte
blikvanger. Binnen 6 maanden was je definitief Nederlands Kampioen, en
het moet gezegd worden dat het aantal inschrijvingen in die tijd niet
gering was! Op een Winnertentoonstelling bijvoorbeeld over de 100
inschrijvingen.Drie jaar op rij werd je Reserve Kampioen op de Winner en
greep je net naast de titel.Hoogtepunt in je carriere was toch
wel dat je in 1998 Clubwinnaar werd. Gewonnen van 70 openklasse reuen en
in totaal van 442 (!) ingeschreven Newfoundlanders kreeg je de titel
"Clubwinnaar 1998" op 6-jarige leeftijd.Tot drie jaar daarna werd je
ieder jaar "Beste veteraan". Als onze "locomotief" liep, dan was hij
niet te stoppen.Wat hebben we samen genoten en een plezier gehad! We
zullen je nog heel lang en met een warm gevoel blijven herinneren. Bedankt
voor je warme vriendschap, lieve Madison.
HD-TC (HD B1 , zou
een huidige HD-A zijn)