Beschrijving en Historie van DE NEWFOUNDLANDER

Foto: Kampioen Bombay v.d.Turfhoeve CW'09

 

Daar staat hij dan: Onze goed hartige reus, de Hercules, de majesteit, maar groter is zijn eretitel: 

de Gentleman onder de honden!

"Machtige, op zijn zware benen, laag, zwaar en massief!
Als een blok, de machtige kop rond gebogen met daarin een paar donkere, zielsvolle ogen.
Ogen die spreken van wilskracht, van moed, van zachtheid!
Ogen die spreken van een nobel karakter, van een zich voelen als een persoonlijkheid."

Deze woorden stammen van Johan Pieterse, pionier van het ras en grondlegger van de Nederlandse Newfoundlander Club, opgericht in 1917.

Die woorden hebben nog niets aan zeggingskracht verloren: Het ras kan niet treffender omschreven worden! 

Algemeen voorkomen

De Newfoundlander is een grote en zware hond die mede door zijn beharing doet denken aan een beer. Hij is een uitstekende zwemmer en heeft van nature een voorliefde voor zwemmen en voor het werken in en rondom het water. 

Beknopte rasomschrijving

De Newfoundlander is een grote, brede, zware hond met een rijkelijke beharing. Hij heeft  een dubbele vacht; een wollige ondervacht en een lange, stugge  bovenvacht. De (olie-achtige) structuur van zijn vacht beschermd hem tegen warmte, kou en water. De toegestane kleuren van de Newfoundlander: zwart, bruin en wit-zwart. Bij de zwarte en bruine honden is een witaftekening op de borst, tenen en staartpunt toegestaan. De gemiddelde schofthoogte van een volwassen reu: 71 cm en van een volwassen teef: 66 cm.  Het gemiddelde gewicht van een reu is 68 kg., en dat van een teef 54 kg.

De officiële Rasstandaard vindt u op onze indexpagina en onze pagina Pupinfo.

Karakter

Hij is buitengewoon zachtmoedig, geduldig, zelfverzekerd, tolerant, ongecompliceerd en betrouwbaar. Een echte kindervriend. Dominantie hoort niet bij de Newfoundlander. Ondanks zijn rustige voorkomen bezit de hond een behoorlijke dosis "will to please".

De expressie van de Newfoundlander weerspiegelt welwillendheid en zachtheid. Waardig, opgewekt en creatief. Hij staat bekend om zijn onvervalste zachtmoedigheid en rust.  Een Newfoundlander is graag op zijn gemak en niet dol op drukte.

 Hoewel de Newfoundlander bekend staat als 'De gentleman onder de honden', zal zijn imposante verschijning diegene die kwaad in de zin heeft op een afstand houden. Newfoundlanders voelen situaties feilloos aan en zullen u en de uwen adequaat beschermen. Aan zijn goedmoedigheid zijn grenzen. Een Newfoundlander die zijn gezin wil beschermen is beslist een gevaarlijke tegenstander. Gelukkig is zijn tolerantiegrens vrij hoog, maar laat niemand zich verkijken op de kracht en de macht van een Newfoundlander! Geheel ten onrechte gaat hij vaak door voor een slome lobbes: het is opmerkelijk hoe snel en beweeglijk hij in actie is en op de korte afstand is hij maar moeilijk te kloppen! 

De Newfoundlander is een hond die vooral als kameraad met zijn eigenaar door het leven wil gaan. Hij is erg sociaal en verblijft graag in de buurt van zijn gezin. Hij heeft duidelijk een eigen wil, maar door een consequente opvoeding met een rustige(!) aanpak zal de Newfoundlanderpup zich ontwikkelen tot een geweldige vriend met het rastypische karakter zoals hierboven omschreven...

En als dit goedaardige ras qua gedrag dan toch een minpuntje moet hebben, dan is het zijn neiging om iedereen uit het water te redden, of diegene dat nu wil of niet.(En houd die enorme kolos dan maar eens tegen...) Aanvankelijk werd de Newfoundlander gebruikt als trek- en lastdier en voor diverse werkzaamheden in het water. Het is met name dit waterwerk waarvoor de Newfoundlander gekend is. Van het redden van drenkelingen tot het aan wal helpen trekken van boten en netten in de visserij. Tegenwoordig wordt de newfoundlander echter hoofdzakelijk gehouden als gezinshond. Maar het water is en blijft nog steeds zijn grote passie, en veel rasliefhebbers beoefenen enthousiast met hun Newfoundlander "het waterwerk", (al of niet in competitieverband, georganiseerd door de rasvereniging). In die situatie ziet u de Newfoundlander in zijn element. Meer informatie over waterwerk met De Newfoundlander vindt u op de site van de Nederlandse Newfoundlander Club.(www.nnfc.nl) 

Verzorging

Zijn volle beharing vraagt uiteraard de juiste behandeling en een goede verzorging! U zult wellicht begrijpen dat dit een bezigheid is waarmee u de nodige uurtjes zoet bent. Het is van groot belang om de jonge pup op een plezierige manier aan de vachtverzorging te laten wennen; want niets is vervelender voor baas (en hond!) als een Newfoundlander die zich niet graag laat verzorgen. U dient er rekening mee te houden dat deze verzorging wekelijks terugkeert, en indien u het goed bijhoudt, bent u toch  een à twee uur bezig met kammen en borstelen alleen. Daarnaast moet de beharing aan oren en voeten worden bijgeknipt, en kan de vacht het best tweemaal per jaar gewassen worden.

Voor meer over de vachtverzorging van de Newfoundlander verwijs ik u naar onze pagina "vachtverzorging".

Geschiedenis

Waar komt deze unieke hond, nee dit unieke ras, nu vandaan?

Van NEWFOUNDLAND zult u zeggen. En ongetwijfeld komt dan de vraag:
"Hoe is hij daar gekomen?"  

Wie zal het zeggen...

Er bestaan verschillende theorieën, maar niet één geeft uitsluitsel hierover.
Johan Pieterse, de grote Nederlandse propagandist van het ras en de oprichter van de NNFC, hield het erop dat Jean Cabot en zijn manschappen, de ontdekkers van Newfoundland, hun scheepshonden aldaar aan land hebben gebracht.

Deze honden, op hun beurt ook voorouders van de Pyreneese berghond en de Noord-Spaanse Spaniël, zouden op Newfoundland de grondslag hebben gelegd voor onze Newfoundlander.

De Zwitserse deskundige Dr. Albert Heim is van mening dat de schedel van de Newfoundlander overeenkomsten vertoont met de 'Canis Familiaris Inostranzeur', de oervader van de Tibetaanse Dog en de Molossus. Dogachtigen waartoe ook de Mastiff, de St. Bemard, de Pyreneese Berghond en de Elandhond gerekend worden.
Op grond van die verwantschap kan de Newfoundlander zich niet zelfstandig op het eiland ontwikkeld hebben en moet daarom van elders zijn gekomen.

Meegenomen door Baskische vissers, die reeds in 1506 op Newfoundland zijn gerapporteerd? Of waren het de oer-Indianen die op het eind van de laatste IJstijd via de Aleoeten het Amerikaanse continent binnentrokken en Tibetaanse dogachtigen meebrachten? Was het misschien Leif Erikson, de vergeten ontdekker van Amerika, die in de tiende eeuw een grote zwarte 'beer-hond' genaamd Oolum meebracht?

Wat er van die theorieën ook waar mag zijn, één ding is zeker:
We zullen nooit met zekerheid de herkomst van de Newfoundlander kunnen vaststellen. Misschien is dat ook wel zo goed, want we kunnen nu met stelligheid beweren dat het ras niet door mensenhanden is gemaakt.

De Newfoundlander heeft een natuurlijk ontwikkelingsproces doorgemaakt, zonder slachtoffer te zijn geworden van ingrijpen door de mens om te voldoen aan een vooraf bepaald doel, aan een gril of waanidee. De Newfoundlander is een natuurproduct van het eiland. Dit natuurproduct is door de Engelsen 'bewerkt' waardoor het huidige verschijningsbeeld ontstaan is.

 

Boatswain

Lord Byron (1788-1824) eerde de herinnering aan zijn geliefde Newfoundlander Boatswain, die in 1803 geboren werd, door een monument voor hem op te richten voor zijn huis in Nottinghamshire, waar de hond in 1808 stierf. Het opschrift van Byron is één van de ontroerendste grafschriften die ooit voor een hond zijn geschreven :

"Op deze plaats liggen de stoffelijke resten van een wezen
dat schoonheid bezat zonder ijdelheid, kracht zonder brutaliteit,
moed zonder gewelddadigheid en alle deugden van de mens zonder zijn gebreken"

Hierop volgde een gedicht, dat eindigde met de woorden :
"Loop door, Gij die toevallig dit graf aanschouwt, want het eert niemand waar gij om rouwt :
de stenen markeren het graf van een vriend van mij :
Ik heb er maar één gekend, en hier ligt hij."

Lord Byron

INSCRIPTION ON THE MONUMENT
OF A NEWFOUNDLAND DOG.
A Memorial to Boatswain
by
Lord Byron
Newstead Abbey, November 30, 1808.

"Near this spot Are deposited the Remains of one Who possessed Beauty without Vanity, Strength without Insolence, Courage without Ferocity, And all the Virtues of Man without his Vices. This Praise, which would be unmeaning Flattery If inscribed over human ashes, Is but a just tribute to the Memory of BOATSWAIN, a Dog, Who was born at Newfoundland, May, 1803, And died at Newstead Abbey, Nov. 18, 1808."

When some proud son of man returns to earth, Unknown to glory, but upheld by birth, The sculptor's art exhausts the pomp of woe and storied urns record who rest below: When all is done, upon the tomb is seen, Not what he was, but what he should have been: But the poor dog, in life the firmest friend, The first to welcome, foremost to defend, Whose honest heart is still his master's own, Who labours, fights, lives, breathes for him alone, Unhonour'd falls, unnoticed all his worth, Denied in heaven the soul he held on earth: While Man, vain insect! hopes to be forgiven, And claims himself a sole exclusive Heaven. Oh Man! thou feeble tenant of an hour, Debased by slavery, or corrupt by power, Who knows thee well must quit thee with disgust, Degraded mass of animated dust! Thy love is lust, thy friendship all a cheat, Thy smiles hypocrisy, thy words deceit! By nature vile, ennobled but by name, Each kindred brute might bid thee blush for shame. Ye! who perchance behold this simple urn, Pass on--it honours none you wish to mourn: To mark a Friend's remains these stones arise; I never knew but one, and here he lies. Newstead Abbey, October 30, 1808. In the will which the poet executed in 1811, he desired to be buried in the vault with his dog.

Copyright Angelique Bultman ©2015 Newfoundlanderkennel v.d.Turfhoeve.  www.rumaweb.nl/newfoundlander.